Deze tekening gisterenochtend gemaakt voordat ik naar de dokter ging.
DE BOZE VROUW IN MIJ IS TEVOORSCHIJN GEKOMEN….
Nooit gezien worden in mijn leed, pijn en verdriet.
Dat frustreert mij zo.
Ben vanmorgen weer boos geworden op mezelf. Mezelf omarmd en gezegd dat ik van mezelf en mijn getraumatiseerde kind hou.
Ben gisteren bij de dokter boos geworden. Voelde mij niet serieus genomen. Geen blijk van medeleven. Voor mijn gevoel nam hij mij niet serieus. Was gevoel t/o wetenschap.
In deze kracht, deze boosheid weet ik precies hoe te reageren en mij te uiten.
Ik kan het. Ben niet over de rooie gegaan. En voelde mij krachtig daarna.
Hij brak echt mijn mond open door over 5G te beginnen. Dat daar ook zoveel mensen tegen waren. Ik zei en al die vogels dan die dood liggen? Dat waren complotdenkers. Ik zei dan ben ik ook een complotdenker. Mond houden, want dan ben je een complotdenker. Breek daar mijn mond niet over open..
Dat Bill Gates een lul was. En over corona. Dat ze maar hun gang kunnen gaan met kinderen martelen en bloed afnemen (Andrenochrome )
Toen corona begon zei ik direct, o al die kinderen- voelde gelijk mijn hart.
Je mag elkaar niet meer aanraken, knuffelen enz. Dat doen ze erom
DAT ER ZOVEEL MEER AAN DE HAND IS.
Hij was sceptisch over dit soort dingen door zijn achtergrond en opleiding.
Ben ook over elektronische marteling begonnen. Zei hem niets, misschien maar gelukkig ook. Dat hij zich wat mij betreft daarin wel mocht verdiepen, in elektronisch afluisteren. (Ik ben wel zijn client).
Dat was toekomstmuziek. Ik zei, lees het verhaal van Brice Taylor (zie https://www.wanttoknow.nl/), zij heeft het zelf meegemaakt.
Het moet medisch te verklaren zijn. Ik zei en dat van mijn ouders dan en alles. Daar had hij geen verklaring voor.
Voor mij botst het medische met die dingen.
Ik ben rustig gebleven – goed bij mezelf.
Gezegd: Wel mij serieus nemen – in het geheel. Dat je niet gaat denken dat ik gek ben.
Therapie – moeten doen. Ik sta buiten en ben het vergeten. Contact met mij aangaan. Wat wil jij? Hoe wil je dat bereiken. Wat heb je daar voor nodig?
Mijn gevoel: Ik word gepakt op dingen die ik zeg. Er word niet naar mij geluisterd. En dan voel ik mij niet serieus genomen.
Wat ik nodig heb is mijn woede uiten. Daar heb ik hulp bij nodig. Ik mocht niet boos worden. Bij woedeaanval ga ik mezelf pijn doen om dat te onderdrukken. B.v. mezelf knijpen, met mijn kop tegen de muur, voor mijn hoofd slaan. Of verdwijnen.
Ik moet het kunnen uiten.
Het moet uit mijn lichaam.
Hulpvraag: Therapie om mijn woede tevoorschijn te laten komen, kan uiten en woedend kan zijn.
HET BEGIN IS ER. Ik ben boos geworden en heb het geuit.
=====
Daarna ben ik naar de bakker gegaan om iets lekkers te halen. Winkel zat nog dicht. Stonden verschillende mensen. Niemand zegt wat. Afstand houden.
Er stond ook een vader met een klein jongetje. Hij keek al steeds naar mij. Ik lachte tegen hem. In de winkel vroeg hij hoe heet u. Ik zei Truus en jij. Hij heette Johan. Ik weer, hallo Johan. Jij praat tenminste nog.
De tompouce was heerlijk. En ook de harde bol.
Vrijspreekster
Truus
Reactie plaatsen
Reacties