Schrijven
over gebeurtenissen

Waarom heb ik een hekel aan waarom vragen? Ik word dan heel verdrietig. Intens verdrietig. Diep in mijn buik. Ik heb zelf zoveel waarom vragen. Waarom ik? Waarom moest ik dat allemaal meemaken? Dan wil ik naar mijn hoofd. En trek mijn verdriet mee. Dat wordt een brok in mijn keel. En verdriet achter mijn ogen. Zoveel gezien..... Zoveel, zo ontzettend veel. Maak dan gelijk links een vuist. Gebalde vuist, duim erin. En knijp ik heel hard. Wat wil ik niet voelen? En of zien? Zoveel pijn. Zo ontzettend veel pijn. Verdriet is ook pijn. Heel veel pijn, dus ook heel veel verdriet. Ik voel mij zo alleen daarmee. Al die pijn en dat verdriet, dat ik niet mag uiten. Want er is niets gebeurd, niets aan de hand. En als ik het vertel is het fantasie. Het is echt gebeurd. Alles. Alles. En bijna niemand die mij gelooft. En als ik het vertelde kreeg ik straf, in plaats van degenen die het het gedaan hadden. (de schuldige(n)). Dus straf op straf en soms nog meer straf. Met het koeitouw op mijn rug. Of de mattenklopper. Verschrikkelijk. --Luisteren zul je..... en kreeg ik de schuld. Slecht kind zei mijn opoe of tante dan.
06-03-2021

Ik heb van mijn twaalfde tot mijn dertigste uitbuikplaatsingen gehad, zoals dat nu wordt genoemd. Ik ben vanaf mijn elfde tot mijn dertigste verkracht en daardoor met opzet zwanger gemaakt. En ik was erg vruchtbaar...... Dus hoeveel baby's zal ik dan gedragen hebben. Mijn baarmoeder heeft ze gedragen, kort of lang. Constant zwanger. En niemand zal iets gemerkt hebben? Excuus voorhanden, ik had last van mijn schildklier. Daardoor werd ik zo dik, zei mijn moeder dan. En niemand zal iets gemerkt hebben!!!!!
Mijn opa Schouten heeft dit zo neergezet op mijn elfde. Hij heeft mij in een ritueel 'bezwangerd'. Nadat ik in trance was gebracht. Met jong gedouwd..... Hij had een bokkekop op. Ik was de bruid van christus! Mocht nooit trouwen. Nou als bruid van christus mochten hij en velen anderen, waaronder mijn eigen vader, mij wel bezwangeren (verkrachten). Als hoer gebruiken..... Ze hadden allemaal zijn toestemming. Als een koe gedekt worden en dan kalveren. Keer op keer op keer.
Abortus(sen) Baby's vermoorden, baby's weggeven (misschien wel voor geld) Mijn baby's. Mijn baarmoeder (onvoorwaardelijke liefde) heeft de baby's in zuivere liefde gedragen.
Ik heb het allemaal overleeft. Door de kracht in mij die mij heeft doen overleven.
Zij (de daders) kenden geen genade. Ik was vanaf baby vogelvrij. Neuk haar maar. Maak haar dood (wat ze niet gelukt is dankzij mijn innerlijke kracht) Doe met haar wat je wil. Mannen en vrouwen kenden geen medelijden. Ze waren genadeloos. Verlichten, verkrachten, mishandelen, martelen, Ook martelen tijdens verkrachten. Schrikdraad, prikkeldraad, werktuigen etc. Eendenbek, klemmen...... De afdrukken komen soms op mijn lichaam terug. Zijn dan zichtbaar en voelbaar. In het NU.
Vanmorgen nog voelde ik mijn duimen. Toen zei ik: "o, worden de duimschroeven weer aangedraaid. Of de wringer weer gebruikt. Ik zwijg niet meer" Toen stopte het.
(Nu weet ik van de 'Technoleugie' - https://www.moed-om-anders-te-zijn.nl/nu-moed-open-zijn-over-technoleugie

Trigger......
Verhaal over deze trigger volgt.
Ik heb het meegemaakt als kind.
Dit plaatje zag ik op fb.
Het met dieren laten doen. Dan werd ik door een dier geneukt. Hond (Max, mijn maatje), stier of stierkalf, paard. Er waren ook daders bij die dieren neukten. B.v. Jan Verkroost (knecht bij ons op de boerderij), hij neukte alles wat los en vast zat. Naar mijn idee kon hij de hele dag wel. Zijn vrouw, kinderen, mij en anderen. Mijn moeder is verschillende keren van hem in verwachting geweest. Ik moest met zijn vrouw en kinderen 'spelen', voordat ik echt mocht spelen. Ja, hij en vele anderen noemden het spelen en kom eens, wees eens lief. Dat verstonden zij onder lief zijn. En dan ik weer likken, slikken en bijna stikken. En verkracht worden. Ik voel het gelijk weer in mijn lijf. Toen, dat kleine lijfje. En dan durfden ze ook nog te zeggen: "Lekker he?' En dan knikte ik, dat was ik gewend. Gehoorzamen. Zeggen en antwoorden wat zij wilden horen. Willoos. Alleen doen. Luisteren en horen, zien en zwijgen
Alleen praten als mij iets gevraagd werd. De schoften, de klootzakken, de kutwijven, kenaus. Een kenau was mijn opoe (mijn moeders moeder). En haar zuster, Tante Ger Walderveen. Mijn lichaam met name mijn onderbuik reageert gelijk. En de stop gaat vanuit onderbuik naar mijn keel. ( Nu weet ik van 'Technoleugie') Gehoorzamen. Nooit was het goed. Nooit deed ik iets goed. -Lijfstraffen, opgesloten worden, prop in de mond, vastgebonden aan polsen en enkels. (mijn rechterenkel reageert gelijk) Aan stoelpoten, tafelpoten, staken, wat er maar voorhanden was. Zitten, liggen etc. Wat was ik bang voor haar, doodsbang.
Ik wil de pijn niet meer voelen, niet zien wat er gebeurd is. Niet horen het geschreeuw, niet voelen de angst, vooral de doodsangst.
De doodsangst zien in de ogen van baby's, kinderen, mensen.
De doodsangst voelen van de ander*, dus heel veel angst is niet van mij.
*is verbonden met schuldgevoel
ga je schamen
het is een schande
het is allemaal jouw schuld
Het was en is allemaal hun schuld.
Het was en is niet mijn schuld. Het is de schuld van de daders.
En ik hoef mij niet te schamen.
Zij allemaal moeten-moesten zich schamen.
En de schande dragen.
Verkrachters, moordenaars, martelaars, mishandelaars. Lichamelijk en geestelijk.
Vanuit mijn kracht die mij heeft doen overleven - voelen, kijken, luisteren en erover praten.
En ik mag ook boos zijn.
Ik ben niet de ander. Ik laat iedereen hierin los.
Het is niet mijn probleem/schuld etc....
Ik kijk er niet meer van weg. Het was voor mij, mijn realiteit.