Ik ben er al 30 jaar mee bezig om mij mijn verleden te herinneren,                                te accepteren en te verwerken uit LIEFDE voor mezelf.                                                  Diep respect voor mezelf en ik ben heel trots                                                                      dat ik steeds weer de Moed heb om alles aan te gaan.

 

IK HEB DE CIRKEL VAN HOREN-ZIEN-ZWIJGEN DOORBROKEN

Dirk heeft illegaal een keizersnede bij mij uitgevoerd. De klootzak, de hufter.

Met andere mensen erbij. Mijn tante, zijn vrouw Leny, Gerrie, Geurt.

Ik had geen keus. Stelletje martelaren....

Het litteken is zichtbaar en vaak ook voelbaar.

Daarna weer mishandeld, stelletje tuig.

Ik was in verwachting van Geurt, die geen verantwoording nam. Mijn vader heeft mij de benen kapot geslagen, want ik maakte de naam Schouten te schande. Wat een sadist. En wie maakte er de naam Schouten te schande. Hij, mijn vader, Arie Schouten en zijn vader opa Cees Schouten. Verdomme altijd alle verantwoording op mij afgeschoven.

 

 

Keiharde realiteit.

Godverdomme, keiharde realiteit ja...
Aan de schandpaal genageld...
Dat is mij overkomen. Door mijn vader verraden met de 'judaskus'. Aan het kruis genageld. Handen en voeten, in de zij gespietst. Doornenkroon op mijn hoofd. Geslagen, gehoond, vernederd. Seksueel misbruikt.
Een ritueel... Ik zag mijn vader als een rode duivel...

Wat een eenzaamheid... Wat een verdriet...
In mijn omgeving wisten ze ervan. Maar het was horen, zien en zwijgen. Ook door de dokter die mij behandeld heeft.

Wie was en is er voor mij te vertrouwen?
Zich naar mij en de buitenwereld mooi en vroom voordoen...
Ik heb zo lang de illusie in stand gehouden dat er niets aan de hand was. Dat mijn vader een lieve man was en mijn moeder een lieve vrouw. En dat mijn familie van mij hield. Zij hadden geen hart. Wisten/weten niet wat liefde is. 
Alles is liefde. Nou dit was geen liefde, pure sadisme.
En ja het komt ze goed uit...Al die bijbelverhalen... 
Hun handen wassen in onschuld en naar de ander wijzen. En ja ik bedoel het toch zo goed. Sodemieter op. Een geweten dat hebben jullie niet,
Een klein onschuldig kind... Trudi Schouten-mij is het overkomen... Het is een van mijn gruwelverhalen...
Keiharde realiteit.

Truus                                                                                        

====

Ik voel zoveel, zo ontzettend veel boosheid. En teleurstelling.... teleurstelling over de reacties. Ik voel zoveel emoties. Ook nu ik dit lees: aan de schandpaal werden neergezet. ( bericht hieronder van Diana) Wat een bekend gevoel voor mij. Zoveel wanhoop, paniek, machteloosheid, verwardheid. Dit voelde ik vroeger als ik aan de schandpaal werd neergezet. Dus veroordeeld. Dat iedereen maar wat mocht vinden van mij en ik moest zwijgen. NU dus niet meer. Ik heb mezelf verdedigd en ben voor mezelf opgekomen.
Irmgard had bij Diana iets gekopieerd en ook een reactie van mij. En daar anoniem bijgezet. Ik dacht dat Diana daar toestemming voor gegeven had en heb aangegeven dat ze mijn naam erbij kon zetten. En ook het stukje over mij en Ferdi gedeeld.
Er werd gereageerd op het dierenleed en niet op het mijne. Ik werd er beestachtig neergezet en ook de reacties waren soms zo, zoals over barbecueën. Van deze geur word ik nog steeds heel beroerd. Is voor mij een enorme trigger. Toch heb ik steeds gereageerd ook op Harmen Schaap. Die mijn verhaal maar een vaag verhaal vond. Ik moest maar bewijzen dat het echt was gebeurd. Terwijl alle foto's en verhalen van het dierenleed b.v. van de Oostvaardersplassen gelijk geloofd worden. En ja, ik vind het ook verschrikkelijk wat de dieren overkomt maar ik vind het nog verschrikkelijker wat mij en ook mijn kinderen overkomen is.
Dat betreft mezelf. En ook alles wat ik gehoord, gezien en over moest zwijgen wat anderen overkomen is.
Mensen willen dus nog steeds dat ik erover zwijg, want het zijn vage verhalen. En nee kinderen eten bestaat toch niet en helemaal niet in Holland en ook niet dat er zulke satanische dingen gebeuren zoals er met mij gebeurd zijn. Vaak met de bijbel in de hand. Want kinderen en vrouwen moeten gehoorzamen en moet men tuchtigen. Wie denken ze godverdomme wel dat ze zijn?
Sodemieter op met al die goedbedoelde raad. Zoals naar de politie gaan. De politie deed zelf mee, ook de dominee en de burgemeester, de dokter, de vrijwillige brandweer, leveranciers, familie, buren, schooljuffen en meesters, onderwijzers, gymleraar. Kortom wie had er geen boter op zijn/haar hoofd.
Vaak alleen al door te zwijgen en/of door mijn waarheid als fantasie te bestempelen.
Of door mensen die wel voor mij opkwamen, te laten verdwijnen of te vermoorden.

Ik ben er klaar mee dat ik steeds maar denk dat als ik mijn waarheid vertel mensen kwets, ik kwets er alleen maar mezelf mee door het niet te vertellen.
Ik voel mij opgelucht dat ik het geuit heb, zodat ik mijn hart kan open laten (dat de muur er niet voor hoeft)...

Respect dat is wat ik verdien en ook aan mezelf geef, door dit te delen.

Mijn gevoel klopt ♥

Truus


19 april 2018 

====

17 april 2018 

Truus Schouten

Babyvlees moeten eten. Van mijn eigen baby. Van Ferdi.
De baby van Ferdi, waar ik van hield, en hij van mij.
De baby die er niet mocht zijn, omdat zijn vader(die het niet wist) een Surinamer was. 
Ik was net van de baby bevallen. Familie van mij namen hem mee. Ik ben gaan kijken wat ze met hem gingen doen. Ze gooiden hem in het vuur. Ik hoorde hem huilen. Ik ben voor mezelf en hem opgekomen en heb mezelf verdedigd en heb haar aangevallen. Een van de tantes is toen doodgegaan.
Ik moest babyvlees eten anders werd ik vermoord. 
Ik voel de hand in mijn nek. 
HET IS NU
Vanuit mijn vrije oerspronkelijke wil stuur ik de donkere negatieve energieën weg.
Het is mij overkomen. 
Ik draag die last niet meer met mij mee.
Die schuldenlast van mijn nek/schouders, rug en van mijn hart…
Mijn aangeleerde geweten…
Mijn aangeprate schuldgevoelens…
Zij waren en zijn schuldig aan deze misdaden, gruwelijkheden.

 

Het voelt heel goed dat ik het gedeeld heb. Ook Ferdi (mijn baby) is er blij mee. Zoveel LIEFDE in mijn hart.

 

 

====

Vanuit gevoel zei ik 2  jaar en vanuit denken ga ik er 4 jaar van maken?!

Wat doet leeftijd er toe? Het is gebeurd. Het was voor mij realiteit.

 

 

De vrouw is beroofd van haar vrouwelijkheid...

30 maart 2017