NU leven als volwassen vrouw, vanuit de kracht die mij heeft doen overleven.

 

Plekje op mijn been weg laten halen afgelopen donderdag. Zo ziet mijn been er nu uit. Voor mij houdt het verband met vroegere mishandelingen. Aan varkenshaak opgehangen na geboorte eerste baby. Benen 'kapotgeslagen. Bij enkels schrikdraad en prikkeldraad omheen gezeten. Zo waren er nog veel meer mishandelingen/martelingen.
Dit is mijn rechterbeen. Na geboorte jongste zoon, een ontsteking aan dit been gehad. Kon niet meer lopen. Weken op bed gelegen. Kon hem niet verzorgen. Dus lichamelijke pijn, hartenpijn, geestelijke pijn.
Ja ik ben een powervrouw met heel veel pijn, verdriet. En voel mij boos, gefrustreerd en vaak machteloos.
Respect en liefde voor mezelf dat ik het verwoord heb.

 

Truus

 

17-10-2020

 

 

 

Overlevenden van dit geweld die strijden om uit deze hel te komen en ook te blijven, ervaren zeer zware strijd om te leven. Dit wordt bemoeilijkt door onder andere het vaak levenslange gecreëerde isolement en de zwijgplicht.